خـــآطــره نـــوشتـــ...(1)

مــن...

من یه دخترم...

از جنس بلور، شاید هم آفتاب...

تحــــریم کــن

تحـــــریم کن بــآنــــو...

تحــــــریم کـــن و چـــــآدر بکــــش بــــر چشمهـــــآ...

بگــــــــذآر بـــــدآننــــــد...

بــــــر تــــــــو...

نــــــه تهــــــدیــد کــــآرســـــآز اســـت...

و نـــــهـ..

سیــــآست لبخنــــــــد هـآ...

کـــــآش...

کـــــــآش مـــــی شــد...

گـــــآهـــی انســــــآن بـــه قـــدر نیـــــآز بمیـــــــرد...

بعــــد اگــــر دلــــ♥ـــش خواستـــــ...

بلنـــــد شـــــود...

خــــــــآکـــ هــآی لبــــــآســـش رآ بتکـــــآند...

و دوبــــآره زنــــــدگی کنـــــــد...

اگـــــــر هـــم دلــــ♥ـــــش نخــــواستـــ....

مــن لـــی غیـــــرکــ...

خـــــدآیــــــآ ...

تنـــــهآ غــــروب جمـــــعه  دلـــ♥ـــگیر نیــــــست...

مــــــــــن...

بــــــی تـــــــو...

 شبیــــــه جمــــــــــعه ام...

تعــــــــطیل...

و دلـــــ♥ـــــگیر...

الـــــــــــهی...

چــه بــی صــدآ و بـــی حســــآب مــی بخشــــی...

و مـــــــــن...

چــــه حســـــآبگــرآنـــه ذکـــــرت رآ مـــی شمــــآرم...

خـــــدآونــــدآ...

آمــــــدم بنــــــویسم...

 کوبـــــه ی خـــــآنه ات را بــــــآید محــــــکم کوبیــــــــد...

خـــــــآطرم آمــــــــد...

کوبــــه بــرآی چشمــــــآن بستــــــه ی مــــــنِ بنــــده اســــت...

نــــــــه دری همیشــــــــه بـــــآز...

مـــــگر مـــــی شود تـــ ♥ ــــو...

میهمــــــآن دعــــوت کنـــــی و...

 در بستــــــــه بــــــــــآشــد...