بـــــدون شــــرح...(3)

بـــــدون شــــرح...(2)

اللــــهم الرزقنـــــا زیــــارت امـــــام حســـــین (ع)

جمــــــعه(2)...

آقاجون...

سلام...

هنوزم دلخوشم به سلامی که مستحبه و جوابش واجب..

که بی جواب نمیگذاری سلام منو..

منی که شاید گره کور ظهورت باشم...

آقاجون...

میدونم بدم...

میدونم روسیاهم...

میدونم تو قنوت نماز شبت برا منم مثل همه دعا میکنی و من...

حتی فراموش میکنم بعد از قضای نماز صبحم برای سلامتیت دعا کنم...

آقاجون این جمعه هم اومدم بگم شرمنده ام...

شرمنده ام که یک هفته گذشت و برای تعجیل در فرجت کاری نکردم...

دل خوش کردم به دل مهربونت و اومدم که بنویسم...

الســــلآم علیــــک یــــآ ابــــاصـــالح المــــهدی (عـــج)

بازم همون پی نوشت تکراری:

شاید علت اینکه غروب جمعه اینقدر دلگیره اینه که شما خدای نکرده دلگیری از ما آقاجون...

خودت راهو نشون بده...

نزار بیشتر از این شرمنده ات بمونیم...

تفــــآوت رآ احســــآس کنیـــد...

شــــش گــــــوشه...

دلـــ♥ــــــم را کجا؟

پی کدام نخود سیاه بفرستم ای خدا...

که سخت بهانه ی شش گوشه ی حسین (ع) را می گیرد...

پی نوشت:

اللـــــهم الرقــــــنا حـــ♥ـــــرم....

بــــــد حجــــآب...

این روزا توی کوچه و خیابون که میری...

بی حجاب کم میبینی...

تعـــــآرفـــــ...

چند وقتی بود عادت کرده بودم هرکی هرجا بهم میگفت یه دعا بکن یا آرزوت چیه؟ میگفتم:

اللهم الرقنا توفیق الشهادت

یه روز که این جمله رو گفتم یکی از دوستان یه ان شاالله گفت که دلمو لرزوند...

اون روز یه جورایی فهمیدم من تو این موضوع...

باخودمم تعارف دارم...

که این دعا از ته دل نیست که اجابت نمیشه...

که اینقدر به این دنیا و بعضی از آدماش دلبسته ام که رفتن یه کم سخته برام...

این روزا آرزوم همونه...

اما تو یه دوراهی بد گیر کردم...

نمیدونم خدایا...

هرچی رضای خودت توش رو برام قرار بده..

هرچی رو که خودت دوست داری...

چیزی که من دوست دارم مهم نیست...

هرچی که تو بخوای...

پی نوشت1:

این روزا یه نم التماس دعا گفتنام پر رنگ تره...

دعام کنید...

که ان شا الله هرچی خیره پیش بیاد...

یاعلی...

پی نوشت2:

امروز سالگرد پدربزرگمه...

لطف میکنید اگه برای آمرزشش دعا کنید...
ممنون

بنـــآ به اجبـــــآر نیست...

نـــه بنــــآ بـــه اجبـــــــــآر اســــــت...

و نــــه ضــــــرورت روزگـــــــــآر..

ایــــن همـــــه عشــــ♥ــــق بنـــــآ بــــه فطــــــرت اســــــت...

خـــــــوب ها دوســــــــت داشتنــــــــــی انـــــــد...

پی نوشت:

آقاجان هرکه هرچه که میخواهد بگوید...

این رشته گسستنی نیست...

آمــــدم ای شــــ♥ـــآه پنــــآهم بــــده...

آقا جون سلام...

امام مهربونی ها سلام...

خیلی دلم میخواست امروز توی حرمت باشم آقا...

اما نشد...

پابوس شما اومدن لیاقت میخواد...

که انگار من نداشتم...

سعادت نداشتم آقاجون خودم بیام اما دلـــ♥ــــم رو فرستادم به هوای حرمت...

هوایی بود آخه آقاجون...

بهانه ی گنبد طلاتون رو میگرفت...

آقاجون...

بطلب بیام سبک کنم دلمو تو حرمت...

پی نوشت:

اللهم الرقنا زیاره علی بن موسی الرضا...

ان شا الله...

جمــــــعه(1)...

آقا جون سلام...

امروز جمعه است و انگار..

کسی منتظر نیست...

انگار مردمِ این زمین خاکی...

اونقدر درگیرِ  روزمرگیِ  دنیا شدن...

که یادشون رفته امامشون از نظرها غایبه...

آقاجون این مردم انگار دلشون تنگِ  شما نیست...

شما که غریبه نیستی آقاجون...

خودت خبر داری از دل ماها...

از اینکه پشت عجل علی ظهورک هامون یه دلهره اس..

اونقدر به این دنیا و آدم های خاکستریش دل بستیم که ته دل خیلی هامون اینه که آقا یکم دیرتر بیا...

آقاجون شرمنده ام که اینقدر غریبی...

شرمنده ام که حتی نمیدونم باید چی کار کنم که راضی باشی ازم...

شرمنده ام که فقط اسم شیعه رو یدک میکشم..

و شرمندم که این شرمندگیم دلت رو آروم نمیکنه آقاجون...

پی نوشت:

شاید علت اینکه غروب جمعه اینقدر دلگیره اینه که شما خدای نکرده دلگیری از ما آقاجون...

خودت راهو نشون بده...

نزار بیشتر از این شرمنده ات بمونیم...

یـــآغیــــآث المستغیثیـــن...

روز به روز که از عمرم میگذره...

بیشتر به این نتیجه میرسم که تنها فریادرس تویی...

تویی که به منِ پرگناه...

منِ روسیاه...

منی که سرم به سنگ خورده که برگشتم طرفت...

این همه لطف داری...

این همه مهربونی...

بـــــآنـــــو...

بـــــآنـــــو...

چـــه زیــــــرکــــآنـــه در مقـــــآبل تـــوطـــــءــه ی کــــآخ سفیــــــد...

کــــــآخ سیــــــآه خـــود رآ بنـــــــآ کـــــرده ای...

نگفتـــــــه بــــــودی...

اهـــــــل سیــــــــآستـــــــی...

خوشبختــــی...

گاهی یه حس عجیب ته قلبت هست که لبخند رو روی لبهات میاره...

گاهی در عین بی نیازی از همه چیز, وجود تمنای نزدیکی به معبود رو داره...

گاهی راضی هستی به رضای پروردگارت...

گاهی دلت یه سجده ی طولانی میخاد و یک عالم الحمدالله رب العالمین...

گاهی دلت هوایی دو رکعت نماز شکر میشه...

گاهی حس تقرب...

حس اینکه یه قدرت لایتناهی حمایتت میکنه و میتونی بهش تکیه کنی, دیوونه ات میکنه...

گاهی از نعمت های دور و اطرافت,  بالاخره یکیش به چشمت میاد...

غفلت رو کنار میگذاری و از ته قلبت یه خدا رو شکر میگی...

و هزاران گاهی دیگه...

خواهر گل من، برادر عزیز...

اسم همین گاهی ها خوشبختیه...

قدرشو بدون و شکر گزار باش...

دنیـــــآ...

دنیای غریبی شده...

آدما عموما هم دیگه رو از تنهایی در نمیارند...

فقط خلوت هم دیگه رو به هم میزنند...

جالب اینجاست ادعای رفاقت هم دارند...

انگار زندگی یه بازی شده برای دور زدن هم...

حالا تصور کن چقدر قشنگه اگه وسط این بازی خودتو بیرون بکشی و بنای رفاقت رو با خدا بگذاری...

بهت قول میدم بهترین دوستاتو بعد از رفاقت با خدا پیدا میکنی...

منبع: بگذارش پای تجربیات شخصی خودم...

خدآیــــآ شــــ♥ــکـــرتــ.

چند سالی هست که توی زندگیم  خدارو خیلی نزدیک خودم حس کردم...

اما این روزا یه جورایی انگار فرق میکنه...

 انگار...

 خدای مهربونم عجیب میخواد برسم به مصداق آیه ی شریفه ی «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرید»

که چقدر نزدیکه به من و چقدر دورم ازش...

خدای مهربون من این روزا...

انگار داره یه بعد دیگه از لطف و رحمتشو نشونم میده...

یه پرده ی دیگه از عظمتش رو..

اونقدر که حس میکنم دورکعت نماز شکر بهش بدهکارم و هزاران مرتبه الحمدلله ...

هرچند که هرچقدر هم که بگم شکرت مهربون من بازم کمه...

شکرت خدایا...

خیلی خیلی شکرت...

پی نوشت :

امروز برام یه روز بی نظیره...

نه برای اینکه تولدمه...

و نه برای اینکه امروز فهمیدم یه رتبه ی تاپ تو کنکورم آوردم...

امروز بی نظیره برام...

چون خدارو پررنگ تر از همیشه کنارم حس میکنم...

هم خودش...

وهم لطف و عظمتش...

خدایاشکرت...

ستـــــآره...

بـــین ستــــــآره هــآی دیـــــروز و ستـــــآره هــــآی امــــــروز...

فرسنـــــــــگ هـــــآ  فــــــآصــــله اســـــت...

پی نوشت1:

فک کنم داریم الگوهامون رو غلط انتخاب میکنیم...

پی نوشت2:

یکی از دوستان متذکر شد که شاید درست نباشه اصلا به بعضی ها عنوان ستاره داد.

به هر حال متاسفانه امروز توی دنیای هرمند های ما یه مقداری اسلام کمرنگ دیده میشه.

اونقدر کمرنگ که به سختی دیده میشه.  گاهی دیگه حتی دیده هم نمیشه.

حالا ما چه خوشمون بیاد چه نیاد خیلی ها از هنرمندای کشورمون الگو میگیرن پس دوتا نکته نباید فراموش نشه.

1) خانم یا عاغای به اصطلاح هنرمند حواست باشه یه عده کور کورانه از شما تقلید میکنن و الگو میگیرن. خواهشا اگه امکانش هست یه مدلی ظاهر شو که بدآموزی نداشته باشی برا بچه های مردم.

2) وقتی توی گذشته و امروز این همه نمونه و الگوی اسلامی و مناسب هست دیگه جوونام چشاشونو نبندن لطفا و برن از اونی ک باید الگو بگیرن.

(چه کاریه برا من دردسر درست میکنین عاخه؟؟)

پی نوشت3:

راجع به مقایسه ی این دو تصویر هم باید بگم هدف همون به رخ کشیدن اشتباه در انتخاب الگوها بوده و خدای نکرده قصد توهین به هیچ شهید بزرگواری رو نداشتیم.

بنــــــدگـــی...

قشنگی سجده به اینه که...

تمام غرورتو زیر پاهات میزاری و بندگی میکنی معبودی رو که عاشقانه میپرستیش...

قشنگی سجده به اینه که...

پیشونیت رو روی خاک میگذاری و پاک و منزه بودن معبودت رو به زبون جاری میکنی...

قشنگی سجده به اینه که...

عطر یاس و تربت آقا کمر همت به مست کردنت می بندند و تو رو به جنون میکشونند...

قشنگی سجده به اینه که...

توی گوش زمین پچ پچ میکنی اما انعکاس صدات توی کران آسمونا میپیچه...

بـــــدون شــــرح...(1)

تلنگـــــــر...(1)

خـــآطــره نـــوشتـــ...(2)